Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
eskúa
Esanahia
Mano.
Esamoldeak
-
éskuz.
(a).
Adberbioa.
A mano.
“Jertse ori eskuz einddakua da./ Eskuz ez baiña palaz jokatukotsut. ”
-
eskura.
(b).
Adberbioa.
esku-.
Erraz eskuratzeko moduan.
“Esku-eskura dauka karreria. ”
-
eskú útsik.
(c).
Adberbioa.
Ezer gabe edo ezer lortu gabe. · Con las manos vacías.
“ Ezingo ga bisittara esku utsik joan./ Alkatiaana joan zien zeozen esperantziakin baiña esku utsik bueltau zien.”
-
eskú-sartze, eskú-sartzia.
(b).
Izena.
Acción de meter mano.
“Ango eldu biarra, ango esku-sartzia... ”
-
eskúra euki.
(b).
Esapidea.
Eroso euki. · Tener a mano, cerca.
“Poligonokuak oso eskura dauzke piszinak.”
-
esku onéko, esku onekúa.
(b).
AdjektiboaIzenlaguna.
Habilidoso, mañoso, manitas.
“Taillerrian estimau dauke, esku onekua da ta.”
eskutsu.
-
esku garbíko, esku garbikúa.
(c).
Adjektiboa.
Berea ez den dirurik bereganatzen ez duena. · Persona que no se apropia del dinero ajeno.
“Kamarero barrixa apenas ei da esku garbikua.”
Taberna, denda, eta oro har kaxa inguruko langileez, batez ere..
-
esku barik.
(b).
Bizikletan, manibelari heldu gabe.
“Badakit esku barik ibiltzen.”
-
éskuak garbittu.
(b).
Esapidea.
Lavarse las manos, desentenderse.
“Lenengo berak danei axaxa emon da oiñ eskuak garbittu. ”
-
eskúa sartu.
(b).
Esapidea.
Meter mano.
“Orduko neskak eskua sartzen be etxoskuen lagatzen./ Danen aurrian eskua sartzen asi jatan.”
-
eskúa jaso.
(c).
Esapidea.
Amenazar.
“Eskua jaso ezian eztotse semiak kasoik eitten./ Bueno, ezidazu eskuik jaso.”
-
eskúa artu.
(b).
Esapidea.
Lan bati erraztasuna hartu. · Cogerle la maña a un trabajo.
“Makiniai eskua artu arte izurrauta ibili nitzuan./ Ezta lan zailla, baiña eskua artu biar.”
ártia artu.
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.esku, eskúa.
(a).
Izena.
Mano.
ohar bat
Esamoldeak:
éskuz.
(a).
Adberbioa.
A mano.
“Jertse ori eskuz einddakua da./ Eskuz ez baiña palaz jokatukotsut. ”
eskura.
(b).
Adberbioa.
esku-.
Erraz eskuratzeko moduan.
“Esku-eskura dauka karreria. ”
eskú útsik.
(c).
Adberbioa.
Ezer gabe edo ezer lortu gabe. · Con las manos vacías.
“ Ezingo ga bisittara esku utsik joan./ Alkatiaana joan zien zeozen esperantziakin baiña esku utsik bueltau zien.”
eskú-sartze, eskú-sartzia.
(b).
Izena.
Acción de meter mano.
“Ango eldu biarra, ango esku-sartzia... ”
eskúra euki.
(b).
Esapidea.
Eroso euki. · Tener a mano, cerca.
“Poligonokuak oso eskura dauzke piszinak.”
esku onéko, esku onekúa.
(b).
AdjektiboaIzenlaguna.
Habilidoso, mañoso, manitas.
“Taillerrian estimau dauke, esku onekua da ta.”
eskutsu.
esku garbíko, esku garbikúa.
(c).
Adjektiboa.
Berea ez den dirurik bereganatzen ez duena. · Persona que no se apropia del dinero ajeno.
“Kamarero barrixa apenas ei da esku garbikua.”
Taberna, denda, eta oro har kaxa inguruko langileez, batez ere..
esku barik.
(b).
Bizikletan, manibelari heldu gabe.
“Badakit esku barik ibiltzen.”
éskuak garbittu.
(b).
Esapidea.
Lavarse las manos, desentenderse.
“Lenengo berak danei axaxa emon da oiñ eskuak garbittu. ”
eskúa sartu.
(b).
Esapidea.
Meter mano.
“Orduko neskak eskua sartzen be etxoskuen lagatzen./ Danen aurrian eskua sartzen asi jatan.”
eskúa jaso.
(c).
Esapidea.
Amenazar.
“Eskua jaso ezian eztotse semiak kasoik eitten./ Bueno, ezidazu eskuik jaso.”
eskúa artu.
(b).
Esapidea.
Lan bati erraztasuna hartu. · Cogerle la maña a un trabajo.
“Makiniai eskua artu arte izurrauta ibili nitzuan./ Ezta lan zailla, baiña eskua artu biar.”
ártia artu.
Mano.
ohar bat
Esamoldeak:
éskuz.
(a).
Adberbioa.
A mano.
“Jertse ori eskuz einddakua da./ Eskuz ez baiña palaz jokatukotsut. ”
eskura.
(b).
Adberbioa.
esku-.
Erraz eskuratzeko moduan.
“Esku-eskura dauka karreria. ”
eskú útsik.
(c).
Adberbioa.
Ezer gabe edo ezer lortu gabe. · Con las manos vacías.
“ Ezingo ga bisittara esku utsik joan./ Alkatiaana joan zien zeozen esperantziakin baiña esku utsik bueltau zien.”
eskú-sartze, eskú-sartzia.
(b).
Izena.
Acción de meter mano.
“Ango eldu biarra, ango esku-sartzia... ”
eskúra euki.
(b).
Esapidea.
Eroso euki. · Tener a mano, cerca.
“Poligonokuak oso eskura dauzke piszinak.”
esku onéko, esku onekúa.
(b).
AdjektiboaIzenlaguna.
Habilidoso, mañoso, manitas.
“Taillerrian estimau dauke, esku onekua da ta.”
eskutsu.
esku garbíko, esku garbikúa.
(c).
Adjektiboa.
Berea ez den dirurik bereganatzen ez duena. · Persona que no se apropia del dinero ajeno.
“Kamarero barrixa apenas ei da esku garbikua.”
Taberna, denda, eta oro har kaxa inguruko langileez, batez ere..
esku barik.
(b).
Bizikletan, manibelari heldu gabe.
“Badakit esku barik ibiltzen.”
éskuak garbittu.
(b).
Esapidea.
Lavarse las manos, desentenderse.
“Lenengo berak danei axaxa emon da oiñ eskuak garbittu. ”
eskúa sartu.
(b).
Esapidea.
Meter mano.
“Orduko neskak eskua sartzen be etxoskuen lagatzen./ Danen aurrian eskua sartzen asi jatan.”
eskúa jaso.
(c).
Esapidea.
Amenazar.
“Eskua jaso ezian eztotse semiak kasoik eitten./ Bueno, ezidazu eskuik jaso.”
eskúa artu.
(b).
Esapidea.
Lan bati erraztasuna hartu. · Cogerle la maña a un trabajo.
“Makiniai eskua artu arte izurrauta ibili nitzuan./ Ezta lan zailla, baiña eskua artu biar.”
ártia artu.
