díar

Kategoria gramatikala

Forma mugatua

diárra

Esanahia

Deiadarra. · Grito, llamada en voz alta.

Esamoldeak

díarka. (a). Gritando, llamando a gritos. “Umiak diarka baten dabitz./ Manuel, ama zuri diarka dabill.”
díar eiñ. (a). dio Aditza. Deiadar egin, deitu. · Llamar. “Biar, goizeko zazpiretan diar eidazu./ Barzelonatik diar ein ddotsue telefonotik.”

Ikustekoak

1.dei, déixa. (b). Izena. Deia. · Llamada. “Atzo jaso neban alabian deixa.” Diar eta diar eiñ erabili ohi da normalean Bergaran. Dei eta deittu gero eta gehiago entzuten da, kalean batik bat..

Aipamenak

Aipamena bera	Egilea

díar, diárra. (a). Izena.

Deiadarra. · Grito, llamada en voz alta.

“Baten baten diarra entzun da./ Polizian kontrako diarrak eittue manifestaziñuan.” ohar bat Esamoldeak: díarka. (a).

Gritando, llamando a gritos.

“Umiak diarka baten dabitz./ Manuel, ama zuri diarka dabill.” díar eiñ. (a). dio Aditza.

Deiadar egin, deitu. · Llamar.

“Biar, goizeko zazpiretan diar eidazu./ Barzelonatik diar ein ddotsue telefonotik.”