Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Esanahia
Dezente. · Bastante(s).
Jakingarriak
Ondoko izena mugagabean eta aditza singularrean. Izenaren ondoren ez da bastante esan ohi, «jente bastante, »dezente baizik: jente dezente.
Ikustekoak
-
1.dézente.
(a).
Zenbatzailea.
dexente.
Bastante(s).
“Jente dezente etorri da jaialdira./ Perretxiku dezente dago aurten.”
Izenaren atzean normalean, baina aurretik ere entzuten da, zuzena den ez dakidan arren: Dezente diru batu dou. Bakarrean ere bai: Dezente ikusten da minifaldia. Sekula ere ez adjektiboaz edo adberbioaz: "dezente politta", "dezente urriñ". Horrelakoetan: bastante politta, bastante urriñ, urriñ samar....
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
2.bastante.
(a).
Zenbatzailea.
Dezente. · Bastante(s).
“Bastante neska dabill aintxintxika./ Bastante ardi zan atzo ferixan.”
Ondoko izena mugagabean eta aditza singularrean. Izenaren ondoren ez da bastante esan ohi, «jente bastante, »dezente baizik: jente dezente. .
ohar bat
Dezente. · Bastante(s).
“Bastante neska dabill aintxintxika./ Bastante ardi zan atzo ferixan.”
Ondoko izena mugagabean eta aditza singularrean. Izenaren ondoren ez da bastante esan ohi, «jente bastante, »dezente baizik: jente dezente. .
ohar bat
