Kategoria gramatikala
Forma mugatua
sustárra
Esanahia
Sustraia. · Raíz.
Esamoldeak
- sustárra artu. 1.sustarra artu. (c). Esapidea. Arrastoa, susmoa hartu, poliziak adibidez. “Gastu aundixak eitte zittualako artu juen sustarra eta belaxe jausi zuan.” 2.sustarra artu. (b). Aditza. Landarea errotu. “Zuk sartutako tomate landarak ondo artu dabe sustarra.” lurra artu, jarri.
- sústarrak bota. (c). Esapidea. Leku egin, ondo kokatu. “Urtetan bizi izan zuan Bergan, baiña etxuan sustarrik bota.”
- sustárra emon. (c). Esapidea. Indarra eman, indartu zentzuan darabil Don.k. “Dana artu (adinekoen euskara) eta orretxi sustarra emon. Don. (AA BergEus)”
Ikustekoak
- sustrai, sustraixe. Aramaio. Zuztarra.
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
sustar, sustárra.
(a).
Izena.
Sustraia. · Raíz.
“Sustar galantak dauzka gaztaiña orrek. ”
ohar bat
Esamoldeak:
sustárra artu.
1.sustarra artu.
(c).
Esapidea.
Arrastoa, susmoa hartu, poliziak adibidez.
“Gastu aundixak eitte zittualako artu juen sustarra eta belaxe jausi zuan.”
2.sustarra artu.
(b).
Aditza.
Landarea errotu.
“Zuk sartutako tomate landarak ondo artu dabe sustarra.”
lurra artu, jarri.
sústarrak bota.
(c).
Esapidea.
Leku egin, ondo kokatu.
“Urtetan bizi izan zuan Bergan, baiña etxuan sustarrik bota.”
sustárra emon.
(c).
Esapidea.
Indarra eman, indartu zentzuan darabil Don.k.
“Dana artu (adinekoen euskara) eta orretxi sustarra emon. Don. (AA BergEus)”