Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
náixa
Esanahia
Gogoa (adibideko adieran bakarrik). · Voluntad, acto de querer.
Esamoldeak
-
naiko, naikúa.
Adjektiboa.
Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-NAÍKO, -naíkua) nahi duena, pretenditzen duena.
“Barregarri-naiko liburu bat egin dau, baiña graziaik eztaukanak eztauka./ Aundi-naiko etxia dauka, baiña estilo gutxikua.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.nái, náixa.
(b).
Izena.
Gogoa (adibideko adieran bakarrik). · Voluntad, acto de querer.
“Fraille juatia bada bere naixa, joan deilla.”
ohar bat
Esamoldeak:
naiko, naikúa.
Adjektiboa.
Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-NAÍKO, -naíkua) nahi duena, pretenditzen duena.
“Barregarri-naiko liburu bat egin dau, baiña graziaik eztaukanak eztauka./ Aundi-naiko etxia dauka, baiña estilo gutxikua.”
Gogoa (adibideko adieran bakarrik). · Voluntad, acto de querer.
“Fraille juatia bada bere naixa, joan deilla.”
ohar bat
Esamoldeak:
naiko, naikúa.
Adjektiboa.
Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-NAÍKO, -naíkua) nahi duena, pretenditzen duena.
“Barregarri-naiko liburu bat egin dau, baiña graziaik eztaukanak eztauka./ Aundi-naiko etxia dauka, baiña estilo gutxikua.”
