Sarrera nagusia
- 1.justu-justu. (a). Adberbioa. Oso gutxigatik. “Justu-justu aillegau jat dirua.” Esamoldeak: justúan. (a). Adberbioa. jústu-justuan. Gutxigatik. “Justuan arrapau neban trena.”
- 2.justu-justu. (a). Adberbioa. Zehatz-mehatz. “ Gauza guztiak justu-justu ein biar izeten die aren etxian.” Esamoldeak: jústu-justúko bérbak. (c). Esapidea. Ezinbesteko hitzak bakarrik. Bi pertsonak haserre daudenean edo konfiantzarik ez dutenean egiten dutena. · El mínimo de palabras. “Alkarrekin gabizek lanian baiña justu-justuko berbak eitte jostak bakarrik./ Anai-arrebak izan arren justu-justuko berbak eingo jotsek alkarri. ”
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
jústu-jústu.
ohar bat
1.justu-justu.
(a).
Adberbioa.
Oso gutxigatik.
“Justu-justu aillegau jat dirua.”
Esamoldeak:
justúan.
(a).
Adberbioa.
jústu-justuan.
Gutxigatik.
“Justuan arrapau neban trena.”
2.justu-justu.
(a).
Adberbioa.
Zehatz-mehatz.
“ Gauza guztiak justu-justu ein biar izeten die aren etxian.”
Esamoldeak:
jústu-justúko bérbak.
(c).
Esapidea.
Ezinbesteko hitzak bakarrik. Bi pertsonak haserre daudenean edo konfiantzarik ez dutenean egiten dutena. · El mínimo de palabras.
“Alkarrekin gabizek lanian baiña justu-justuko berbak eitte jostak bakarrik./ Anai-arrebak izan arren justu-justuko berbak eingo jotsek alkarri. ”