Kategoria gramatikala
Forma mugatua
gálbae-esparkía
Ikustekoak
-
1.ésparka, ésparkia.
(d).
Izena.
Banasta, galbahe eta halako ontzien uztaia, aroa. · Se dice del aro superior de un cesto, cedazo, etc.
“Esparkia ertza dok; banasta ertza ta, banasta-esparkia ta, esan izan dok. Klem./ Burdixak zapalduta galbae esparkia apurtu da./ Artaburua bota, banasta esparkan sake eiñ eta sasira./ Ondoeza eiñ eta bekokixa zabaldu zeban silla-esparkia jota.”
Silla-esparka entzuna izan da jarlekuaren ertza izendatzeko..
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
