Ikustekoak
-
éder.
1.eder, edérra.
(a).
Adjektiboa.
edar.
Hermoso, -a.
“Mutill ederra zan.”
EDAR ere bai, eta agian gehiago. Eratorriak ere bietara, guk gehienak eder-ekin jarri baditugu ere. Bada EARRA esaten duenik ere..
Esamoldeak:
edérra sakátu.
(b).
Esapidea.
ederra sartu.
Ziria sartu. · Engañar, meter gato por liebre.
“Ederra sakatu zotsen ari be: sekulako gangia ein zebalakuan akziñuak merke erositta, ta gero bape balio ez.”
ederra(k) emon.
(b).
Esapidea.
Dar (un) golpe(s).
“Realekuei ederrak emon zotsen atzo.”
ederra(k) eiñ.
Esapidea.
Hacer (una) faena(s).
“Ederra ein zostazun atzo: nere antiajuak poltsan eruan.”
ederra(k) artu.
(b).
Esapidea.
Recibir (un) golpe(s).
“Ondarruatik ederrak artuta etorri i da arroputz ori./ Ederra artu neban bizikletatik jausitta. ”
2.eder, éderra.
Izen propioa.
Eibar.
"Txispabako eskupetia" (SB Eibetno).
Azen.: éder.
.
-
edérto.
(b).
Adberbioa.
edárto.
Ederki. · Muy bien.
“Ederto bizi aiz i.”
Mendebal aldera gehiago..
edérki.
Oharrak
Ik.<b> ederto, eder.</b>
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
