Adiera
-
1.aprópos, apropósa.
(b).
Adjektiboa.
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.”
Esamoldeak:
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
-
2.aprópos.
(a).
Adberbioa.
Nahita, berariaz. · Adrede, aposta.
“Apropos laga neban ogei durokua mai gaiñian, ia baten batek artzen zeban./ Apropos esanda be etxuan gaizkixao esango.”
náitta.
-
3.aprópos.
(c).
Adberbioa.
Brometan.
“Ez zebillen serixo, apropos zebillen.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
aprópos.
ohar bat
1.aprópos, apropósa.
(b).
Adjektiboa.
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.”
Esamoldeak:
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
2.aprópos.
(a).
Adberbioa.
Nahita, berariaz. · Adrede, aposta.
“Apropos laga neban ogei durokua mai gaiñian, ia baten batek artzen zeban./ Apropos esanda be etxuan gaizkixao esango.”
náitta.
3.aprópos.
(c).
Adberbioa.
Brometan.
“Ez zebillen serixo, apropos zebillen.”