Laburpena
akórdu, akordúa. (c). izena. Oroitzapena, zerbaiten gogorazioa. Recuerdo de algo.. Gure akorduak eta baiño lenao zien orrek. Ezidazu neri preguntau, nik eztaukat orren akorduik eta./ Liñua zela artzen zan jakin nai dot; orren akordua zeiñek euki leikien badakizu?. akorduan euki, . (-). esapidea. Gogoan izan.. Oinddio akorduan daukat pagopian esan zostana... akorduan izan, . (-). esapidea. Akorduan izan. Gogoan izan.. Akorduan izan mezetara joan bia dozuna... nere akorduan, . (-). Ni gogoratzen naizenez, nire denboran. Hasta donde llega mi memoria.. Nere akorduan eztot ain negu epelik ezautu./ Frontoia zure akorduan einddakua da?. Beste pertsona batzuekin ere berdin: zure akorduan, gure akorduan..... akordua euki, . (c). aditza. Zerbaitetarako oroitzapena izan. Gehienetan zerbait egiteko burutazioa, detailea. Tener el detalle, la ocurrencia.. Errittik pasau eta ama bisittatzeko akordua be etxuan euki./ Erromara joan zanian postal bana bialtzeko akordua euki zeban... akordúa artu, . (c). aditza. Gauza jakin bat egiteaz oroitu. Acordarse de hacer algo concreto.. Bakaziñotara joan bai, baina telefonua jotiakin be akordua artu./ Ibiltzia komeni jako baiña eztau sekula orren akorduik artzen.. Zeren edo Zerekin akordua artu...
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Forma mugatua
akordúa