ezebéztu. (d). du aditza. Ezereztu, eskastu, zerbait ezer gutxi izatera etorri. Volverse deficiente una cosecha, una planta, etc.; desmejorar mucho una persona, animal o cosa.. Babia, azken euri onekin ziero ezebeztu da./ Maria, gaixua pasau zebanetik, ziero ezebeztuta dago.. Sin. eskástu.
3. ezebez, ezebéza. (c). adjektiboa. Kaxkarra, nanoa. Poquita cosa, de poca valía o consistencia.. Antonion semia? Azurra ta azala besteik ezta. Jesus, auraxe da gauzia ezebeza./ Zela izan leike personia ain ezebeza.
1. ezebe(z). (a). zenbatzailea. Ezer ere (ez). Nada.. Ori tta ezebez, igualak./ Eztot ezebe nai.. Gazteei «eztot ezebez nai» entzuten zaie. Bigarren ez hori soberan dago, jakina.
ezébe(z). (-). 1. ezebe(z), . (a). zenbatzailea. Ezer ere (ez). Nada.. Ori tta ezebez, igualak./ Eztot ezebe nai.. Gazteei «eztot ezebez nai» entzuten zaie. Bigarren ez hori soberan dago, jakina..2. ezebez, ezebéza. (c). izena. La nada.. Gutxi dala diñok? Ezebeza dok obia.... Testuinguru honetan «bapeza» esaten da gehiago. Osintxuko Mertzedesek EZERREZA dio. Emakumia, orduan e, geizki bizi izen zan emakumia, geizki, oso geizki be. Ezerreza. Mugatu singularrian ia bakarrik.. Ik. bapez, ez.. ezebezéra etórri, . (c). esapidea. Reducirse a la nada, mermar mucho.. Perretxikuak zartaiñera botatakuan ezebezera etortzen die./ Sasoi baten aberatsak izan zien, baiña oiñ ezebezera etorritta dare....3. ezebez, ezebéza. (c). adjektiboa. Kaxkarra, nanoa. Poquita cosa, de poca valía o consistencia.. Antonion semia? Azurra ta azala besteik ezta. Jesus, auraxe da gauzia ezebeza./ Zela izan leike personia ain ezebeza..
3. eze. (c). juntagailua. Solo que. Se usa al final de frases que aclaran . Neska politta da, tonta samarra izatia eze./ Galizia paraje ona da bakaziñotarako, urriñ egotia eze.. -t(z)ia eze, ia beti..
2. eze. (c). juntagailua. ZE. Ezen. Partícula que se usa en oraciones causales explicativas; porque, pues. Gero etorri zaittez laguntzera, eze bestela ezingot lana akabau./ Gaur zeuk eiñ errekauak, ze bestela eztot dentistiana joateko astirik izango.. Sin. zegaittik eze.
2. eze. (-). 1. eze, . (c). juntagailua. Ezen. Partícula que se usa en oraciones consecutivas.. Ainbeste aldiz eskatu dosta eze, azkenian emon ein dotsat./ Ain da astuna eze, mundu guztiak ies eitten jao./ Ain ardau ona dagok eze, pena emoten jostak saltzia. (SM Zirik).
. Aditza indikatiboan, inolako eraskinik gabe. Geldialdia egin ohi da eze-ren ostean. Aldrebesko aldera ere esan daitezke, eze bukaeran dela: Mundu guztiak ies eitten jao, ain da astuna eze./ Lo artze zeban, ain zeuan nekatuta eze...2. eze, . (c). juntagailua. ZE. Ezen. Partícula que se usa en oraciones causales explicativas; porque, pues. Gero etorri zaittez laguntzera, eze bestela ezingot lana akabau./ Gaur zeuk eiñ errekauak, ze bestela eztot dentistiana joateko astirik izango.. Sin. zegaittik eze..3. eze, . (c). juntagailua. Solo que. Se usa al final de frases que aclaran . Neska politta da, tonta samarra izatia eze./ Galizia paraje ona da bakaziñotarako, urriñ egotia eze.. -t(z)ia eze, ia beti...4. eze, . (c). juntagailua. Esaldi konpletiboen hasieran adineko jendeak sarri erabilia. Que (ilativo), precediendo a oración completiva.. Brauliok esan zeban eze erretiroko papelak oinddio eztittuala eiñ./ Oinddio zuen aittajunak ziñuan eze berak amar errotatik gora ezautuittuala Ubera aldian...
1. éze, ezía. (c). adjektiboa. Umela; zuraz eta suegurraz ia bakarrik. Húmedo, -a, referiéndose casi exclusivamente a madera y leña.. Egur ezia sartu dau eta oiñ egundoko keia./ Suegur asko daukau, baiña geixena ezia, igarra gutxi./ Bota giñuan aitza oinddio ezegixa dago zerrarako.. Arropa umela, edo ezkua, bedarra bustia edo astuna .. Ik. úmel, ézko, igar.